محمدصادق ذاکری

• بیاموزیم آموزش بسی برتر از سپردن دانستنی ها یا انتقال معلومات است. از این رو سزاوار است موقعیت‌های پداگوژیکی ایجاد کنیم تا مخاطب خود با دست و دل و ذهن خود بیاموزد.
• بیاموزیم اندیشۀ خود را تنها اندیشۀ درست و خدای ناکرده درست ترین اندیشه تلقی کردن، کشتی به خشکی راندن است.
• بیاموزیم اگر همۀ استادان دانشگاه یک گونه بیندیشند؛ در واقع کسی نمی اندیشد. یک گونه اندیشیدن آنچنان خطرناک است که گاه زمینه ی پیدایش نهادهایی را فراهم می آورند که زندگی مردم را تیره می کنند.
• بیاموزیم دریافتن هر اندیشۀ ژرف با بازسازی آن اندیشه میسر است. به عبارت دیگر فهم دقیق و درست هر اندیشه بدون بازآفرینی آن اندیشه امکان پذیر نیست.
• بیاموزیم با مخاطبان آنچنان ارتباط برقرار کنیم که پس از شناخت توان و قابلیت های آنها- نه فقط علاقۀ آنها که ممکن است تغییر کند- زمینۀ رشد متوازن آنها را فراهم کنیم.
• بیاموزیم قضاوت شتابزده و ناصحیح اندیشۀ دیگران، مانع شناخت معنا و ژرفای اندیشه است. چرا که هر نگرشی وابسته به دیدگاهی و هر چشم اندازی؛ افقی از افق های بی‌شمارند.
• بیاموزیم به مهلکۀ جزم گرایی نیفتیم؛ چرا که جزم گرایی مانع شناخت در عرصه های گوناگون زندگانی است.