در نشست روز دوشنبه 20 مهرماه 1394 گروه جامعه شناسی پزشکی و سلامت، که با مدیریت دکتر شیرین احمدنیا برگزار شد، دکتر انور صمدی راد (عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی)، فرزانه یعقوب (رئیس اداره مددکاری وزارت بهداشت)، الهه فرساد خلیلی (محقق حوزه ترنس جندریسم) به بیان دیدگاههای خود پرداختند.
از هر 100 هزار زن و هر 30 هزار مرد یک نفر خواهان دگرگونی جنسی است
به ترنس سکشوالها برچسب منحرف جنسی می زنند
یک محقق حوزه ترنس جندریسم در نشست «ارائه دیدگاه های میان رشته ای در خصوص ترنس سکشوالیسم در ایران» از انگ و برچسب زنی به ترنس سکشوالها انتقاد کرد و عملکرد رسانه هایی مانند صدا و سیما در مورد این شهروندان را نیز مورد انتقاد قرار داد.
الهه فرساد خلیلی، محقق حوزه ترنس جندریسم در این نشست که به همت انجمن جامعه شناسی ایران برگزار شد اعلام کرد که از هر 100 هزار نفر زن و هر 30 هزار مرد یکی خواهان دگرگونی جنسیتی است.
الهه فرساد در خصوص نابرابری جنسیتی برای ترنسها گفت: خاستگاه نابرابری جنسیتی ترنسها، در جامعه است زیرا شرایط و وضعیتی در جامعه حکمفرماست که بسیاری از ترنسها پس از ابراز وجود، برچسب و انگ میخورند و برای استفاده از امکانات جامعه محروم میمانند زیرا این افراد در جامعه ما نامتعارف شناخته میشوند و حتی انگ انحراف جنسی به آنان زده میشود.
این محقق حوزه ترنس جندریسم ادامه داد: بسیاری از ترنسها متاسفانه از کانون خانواده و جامعه طرد میشوند زیرا در کشور ما هنوز خانواده ها با این موضوع آشنایی ندارند و در مرحله اول از راه انکار این موضوع وارد میشوند و به فرزند تلقین میکنند که تو اشتباه میکنی و اختلال جنسیتی نداری. در مرحله دوم خانوادهها، اختلال روانی و اختلال هویت جنسی فرزند خود را ناشی از استفاده از فیلم ها و کتاب های غیر اخلاقی میدانند بنابراین از راه قهرآمیز، توهین، تحقیر و طرد از خانواده وارد میشوند.
وی ادامه داد: اکثریت ترنسها دچار سردرگرمی هویتی هستند و از چیزی که هستند و از بدن خود، بیزارند. اکثر ترنس ها احساس گناهکار بودن دارند و شاهد انواع مزاحمت های خیابانی هستند. همچنین برخورد پلیس با این افراد نامناسب است.
فرساد یادآور شد: بسیاری از این افراد شغل مناسب و پایداری ندارند و حتی در صورتی که شغلی داشته باشند اگر کارفرما متوجه اختلال روانی این افراد شود یا از آنها سوءاستفاده میکند یا پیشنهادهای غیراخلاقی به آنها میدهد و یا آنها را از کار اخراج میکند. بر همین اساس ترنسها به انزوا کشیده میشوند زیرا نهادهای دولتی نیز از آنها حمایت نمیکنند.
وی یادآور شد: هزینه عمل تغییر جنسیت ترنس ها بسیار بالاست در حالی که سازمان بهزیستی کشور تنها 4 یا 5 میلیون تومان به آنها اختصاص میدهد.
این محقق حوزه جندریسم با انتقاد از رسانه ملی در آگاهی بخشی به مردم گفت: بسیاری از خانوادهها نسبت به این اختلال روانی آگاهی و آشنایی ندارند زیرا رسانه ملی و مطبوعات کشور که وظیفه آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به مردم را دارند به این حوزه ورود پیدا نمیکنند و حتی فیلم و تئاتری برای شناخت این افراد ساخته نمیشوند. به عنوان نمونه در فیلم «قلاده های طلا» از ترنس برای نشان دادن دشمنان نظام استفاده میکنند و یا حتی در فیلم «آیینه های روبرو» بازیگر به یک جمله «من ترنس هستم» اکتفا میکند.
وی افزود: مدارس کشور که در تربیت و پرورش کودکان نقش اساسی دارد به موضوع اختلال روانی ترنس وارد نمیشود. این اتفاق مشابه تابویی است که برای بیماری HIV وجود داشت و سالها این موضوع پنهان می ماند در حالی که تعداد افراد ترنس روز به روز در حال افزایش است. وی افزود: از هر 100 هزار نفر زن و هر 30 هزار مرد بزرگسال یک نفر خواهان دگرگونی جنسیتی است.