نشست روز شنبه 26 بهمن 1392 گروه جامعه‌شناسی تاریخی با عنوان نقد و بررسی «مفهوم پردازی واقعیت در جامعه شناسی تاریخی:تبیین نظام ارباب ورعیتی در ایران» با حضور دکتر حمید عبداللهیان (مولف)برگزار گردید.

در ابتدای این نشست دکتر عبداللهیانتوضیحاتی را درباره کتاب ارائه کرد و سپس حضار جلسه سوالات ونظرات خود را مطرح نمودند. مولف این کتاب، ایده اصلی نوشتن آنرا مشاهده وجود اشکالاتی در نقل تاریخی ایران مطرح کرد و این کتاب را به گونه ای نقد تاریخ نگاری مارکسیستی دانست.

وی درباره ایده اصلی کتاب گفت: در ایران دو مفهوم مهم وجود داشته است:1-زمین داری2-مالکیت زمین. بعد از اسلام چندگونه زمین داری در ایران دیده می شود: تیول، سیورغال، اقطاع، زمین‌های خالصه (دولتی)، وقف. زمین دار کسی بوده است که در ازای خدمتی که به دولت می کرده اجازه بهره برداری از زمین را داشته است. در اواخر دوره قاجار به دلیل تضعیف شدن دولت فروش زمین‌های تیول یا خالصه آغاز می شود. عمده خریداران این زمین ها، تجار بودند. همین امر سبب تحول زمین داری به مالکیت زمین می‌شود. تا شروع اصلاحات ارضی درایران 66درصد زمین‌ها در دست مالکین غایب بوده است. ارباب غایب زمین داری بوده که خارج از روستا زندگی می کرده و اغلب تجاری بودند که در شهرها ساکن بودند. در واقع از زمانی که تجار شهرنشین مالکین زمینهای کشاورزی شدند، عقب ماندگی کشاورزی ایران را سبب می شوند.

• < قبلی
• بعدی >