(به‌­مناسبت سی‌­امین سال تأسیس انجمن جامعه‌­شناسی ایران)

به نام خداوند جان وخرد

دکتر سراج زاده خرداد98 2با درودهای بهاری، حلول سال نو، بهار طبیعت و جشن فرخندۀ نوروز را به همۀ اهالی عزیز حوزۀ فرهنگیِ نوروز، مردم شریف ایران و اجتماع علمی جامعه­‌شناسی وعلوم اجتماعی تبریک می‌­گویم.

اکنون که جهان ما آکنده از شرایطی ناگوار، اسیر در چنگال توسعه‌­طلبی، جنگ و بیماری است که جان و حُرمت و آزادی و فرصت بالیدن بسیاری از انسان­ها را یا ستانده و یا در معرض تهدید قرار داده است، و کشورمان با مشکلات بزرگ اقتصادی اجتماعی ناشی از تحریم و سوءتدبیر دست‌­به‌گریبان است، شایسته‌­ترین آرزو همین است که رفع این مصائب را برای همۀ جوامع و جامعه خود آرزو کنیم؛ باشد که راهِ توسعۀ خرَد، صُلح و آگاهی و اخلاق چنان هموار شود که جهان را از چنین بلایایی برهاند و نسیم آرامش، رویش، بالش و شکوفایی خلقت و فطرت وزیدن گیرد.

امسال، انجمن جامعه­‌شناسی ایران سی سالگی خود را پشت سر می­‌گذارد [1]. سی سال آکنده از تدبیر و تلاش بی­‌وقفه، برای علم جامعه­‌شناسی و مهمتر از آن، برای شناخت و درک آنچه در جامعۀ پُرالتهاب و پویای ایران می­‌گذرد؛ جامعه­‌ای که همچون معمّایی شگفت با گذشته­‌ای پرافتخار و پر فراز و نشیب در مقابل‌مان بوده، به عنوان مام وطن دوستش داریم و آرزومند توسعه عادلانه و پایدار آن و آزادی و به­روزی مردمانش هستیم. این سی سال در عین حال، سالیانی بوده­‌اند که انجمن جامعه‌شناسی ایران با اُمید بسیار به شناخت و درک جامعه ایران، این معمّای هستی­‌مند و هستی‌­بخش، کوشیده‌­است. سی سالی که همواره اُمیدوار بوده­‌ایم، چرا که اگر جز این بود، کوشش معنا نداشت؛ و همچنان اُمیدواریم، زیرا همچنان با تمام توش و توان می­‌کوشیم.

انجمن جامعه‌­شناسی ایران، به‌­عنوان شخص حقوقی همواره آن­قدر واقع‌­بین بوده است که مدّعی بهترین درک، یا معتبرترین شناخت، یا گسترده‌­ترین دانش، یا بیشترین اطّلاع نباشد؛ به همین دلیل بر سوداهایی مانند رهبری فکری صاحبان اندیشه و اصحاب علم اجتماعی و حتّی ادّعا یا خواستِ هدایت فکریِ جامعه وحوزۀ عمومی و مانند اینها قوام نیافت و عمل نکرد؛ امّا بی‌­آن­‌که بخواهد شعار دهد، همواره بر اصیل‌­ترین طریق شناخت گام سپرد و آن فراهم‌­آوردن امکان گفت‌­وگو.

سی سال گفت­‌وگوی دائم، توأم با فراخواندنِ تعقّل و استدلال، تضارب واقعیِ آراء و ممانعت و پرهیز از هرآنچه ناقض امکانِ گفت‌­وگوی آزاد، خردمندانه، محترمانه و دغدغه­‌مندِ جامعه­‌شناسان و دیگر حوزه­‌های علوم اجتماعی است، رهاورد و ارمغان این انجمن است. این مهم محقّق نشده است مگر با گشودگی انجمن به روی همه جریان‌های فکری در درون جامعه و جامعه شناسی ایران. این انجمن کوشیده به معنای واقعی کلمه، انجمن جامعه‌­شناسی ایران باشد و همه جامعه­‌شناسان ایرانی­ با هر دیدگاه و مشی نظری، روشی و عقیدتی را بپذیرد و به کوشش­‌های علمی و اجتماعی آنان به دیده احترام بنگرد. انجمن همچنین کوشیده است گروه‌­های علمی تخصصی و دفاتر شهرستانی، استانی و دانشگاهی را به میدانی برای تعامل علمی مبتنی بر مسئولیت اجتماعی بدل کند، تا در این میدان استادان و دانشجویان و اهل نظر و پژوهش، کنش­‌های ارتباطی و دموکراتیک و مبتنی بر مسئولیت علمی و اجتماعی را تمرین کنند؛ تجربه­‌ها و داشته­‌های علمی خود را به اشتراک بگذارند، و برای شناخت بیشتر جامعه ایران و راه‌­های پیشرفت آن کوشش جمعی داشته‌­باشند.

اینک که سی­‌سالگی انجمن را گرامی می­‌داریم جا دارد از کسانی که با اهتمام و تلاش و تدبیر خویش این چراغ را افروخته نگه داشته‌­اند به نیکی یاد کنیم. در این میان پیشگامان و کُنشگرانی همچون شادروانان غلام­عبّاس توسّلی، مهدی طالب، ابراهیم فیوضات، حبیب­‌اله زنجانی، محمّد عبداللهی، علی‌محمد کاردان، و محّمدامین قانعی راد (از بنیان­‌گذاران، رؤسا، و اعضای هیات مدیره پیشین) و دیگر گرامیانی بودند که از میان ما رفته‌­اند و دیگر از وجود شریف و همراهی‌­شان بی‌­بهره‌­ایم، کسانی هم هستند که همچنان هم­‌پیمانِ این میثاق اخلاقی، علمی و انجمنی باقی مانده‌­اند و کُنشگرانِ عرصۀ کوشش­‌های علمی و اجتماعی مبتنی بر گفت‌­وگوی­‌اَند. اینان، همۀ همراهان و اعضاء گرامی و عزیز انجمن جامعه‌­شناسی ایران هستند که در هیات مدیره، مدیریت و شورای گروه­‌های علمی و تخصصی و دفاتر، نشست­‌ها و همایش­‌ها گرد می‌­آیند. انجمن ما و نیکنامی و برگزیدگی آن [2]، برآیند همراهیِ بینش، دانش و کُنش آنان است. انجمن همانند هر پدیده دیگری ظرفیت­‌هایی داشته که محقق نشده­‌اند، و کاستی­‌هایی داشته که در یک گفتگوی انتقادی جمعی باید شناخته و برایشان چاره‌­جویی شود.

سلام بر همۀ شما، مبارک بادتان سی­‌سالگیِ انجمن­‌اتان، و پایدار و پویا باد پیوندها و پویش‌­های علمی و اجتماعی­‌اتان.

                                                                                آستانۀ نوروز 1401

                                                                              سید حُسین سراج زاده

                                                               عضوهیات­‌علمی دانشگاه خوارزمی و رئیس انجمن جامعه­‌شناسی ایران

 


پی‌نوشت:

[1]انجمن جامعه­‌شناسی ایران در سال 1370 تأسیس شده است. بنگرید به «دربارۀ انجمن»

[2]از اواخر دهه 80 به این سو که عملکرد انجمن­‌های علمی توسط وزارت علوم ارزیابی می­‌شود، انجمن جامه‌­شناسی ایران به عنوان انجمن برتر در بین انجمن‌­های علوم انسانی معرفی شده است (برای مشاهده تقدیرنامه‌های انجمن جامعه‌شناسی ایران اینجا را کلیک کنید).