”شمار زیادی از مصیبتهای جمعی اعم از بدآمدهای طبیعی یا انسانساز به واسطه فقر، محرومیت، تبعیض و ناکارآمدی، سبب به بار آمدن فجایع عظیمی در جوامع انسانی میشوند. پس میتوان این گونه نتیجه گرفت که اقتصاد رادیکال و جامعهشناسی رادیکال تا حدی میتواند از به وجود آمدن چنین فجایعی جلوگیری کند.“
«دکتر فریبرز رئیس دانا» اقتصاددان و استاد دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی روز دوشنبه نهم آذرماه در نشست گروه علمی ـ تخصصی آسیبهای اجتماعی در سخنانی تحت عنوان ” اقتصاد اجتماعی بدآمدهای جمعی: تجربه زلزله بم“ با بیان این مطلب طی گزارشی به ارزیابی آسیب های وارد شده در زلزله بم پرداخت و روند یک ساله بازسازی را در این شهر مورد بررسی قرار داد.
وی در ابتدای سخنان خود با اشاره به اینکه ایران یکی از شش کشور جهان است که مرگ و میر ناشی از زلزله دارد، گفت: تحقیقات نشان دادهاند در سال 2002 عامل آسیب دیدگی 19 میلیون نفر از 170 میلیون نفری که در جهان بر اثر سوانح دچار مشکل شدند، زلزله بوده است. این در حالی است که آمار نشان میدهد 18% زمین لرزه های کوبنده جهان در ایران اتفاق میافتد. زلزله بم در سال گذشته جان 45000 نفر از هموطنان ما را گرفت و 22 اثر فنی شامل مهمترین بنای خشت گلی جهان را نابود کرد.
رئیس دانا افزود: در حالی که براساس یافته های علم زمین شناسی هرچه پیش میرویم آهنگ زلزله ها کاهش مییابد، اما شاهدیم که شمار تلفات ناشی از زمین لرزهها در حال افزایش است که این امر را میتوان با متمرکزتر شدن سکونتگاهها و جمعیت بیشتر در کنار فقر و توزیع ناعادلانه درآمد مرتبط دانست.
وی تأکید کرد: در این شرایط علم اقتصاد باید در کنار جامعه شناسی قرار گیرد و حاصلی به نفع رفاه اجتماعی داشته باشد.
این محقق منشا زیانهای اقتصادی زلزله را ناشی از مقولاتی مانند فقر (که در وهله نخست موجب سست و غیراستاندارد بودن خانه ها میشود) و بیعدالتی (به مفهوم توزیع نابرابر منابع مالی) دانست.
وی افزود: در شرایط فقر شدید امکان واکنش سریع پس از زلزله وجود ندارد در کنار آن تخریب واحدهای تولیدی و صنعتی، نبود یارانه ها و پرداختهای انتقالی به ویژه برای ساخت خانه ها و تراکمهای غیراستاندارد شهری زیانهای اقتصادی ناشی از زلزله را چندین برابر میکند.
رئیس دانا هزینه های بدآمد زلزله را به سه بخش هزینه های انسانی (کشته شدگان و مجروحان) مستقیم (خسارت به تأسیسات، زیرساختارها و واحدهای تولید و مسکونی) و نامستقیم (خسارت های اقتصادی و اجتماعی) تقسیم کرد.
این اقتصاددان سپس به تشریح هر یک از این هزینه ها به ویژه هزینه های اجتماعی ناشی از زلزله شهر بم پرداخت. وی شیوع آسیبهای اجتماعی را امری جدید و خطرناک معرفی کرد و در عین حال بر اهمیت نقش NGOها به عنوان نیروهای اجتماعی فعال برای کنترل آسیبهای اجتماعی تأکید کرد.
رئیسدانا در ادامه سخنان خود، آسیبها و انحرافات اجتماعی را در نموداری به عنوان سطح بسیار ناپیدا و نامعلوم هزینه های پس از زلزله معرفی کرد و شناخت و بررسی آن را وظیفه جامعه شناسان به ویژه متخصصان حوزه آسیبهای اجتماعی شمرد.
وی در بخش پایانی سخنان خود گفت: تحقیقات نشان میدهد برای بازسازی یک شهر پس از زلزله نظریه یکسانی وجود ندارد اما در عین حال باید در نظر داشت بین نگرش دموکراتیک و شناخت نگرشهای کارشناسانه بازسازی نزدیکی وجود دارد. در نتیجه از طریق جمعآوری دیدگاههای مردمی و کارشناسی های نهادهای دولتی و یا غیردولتی مرتبط میتوان ترکیب مناسبی برای بازسازی شهر پس از زلزله به دست آورد. وی خاطر نشان کرد: به نظر میرسد در بم دمکراتیک عمل کردن، اتقصاد عادلانه و رادیکال محورهای اصلی نظریه بازسازی در این شهر را تشکیل دهد.
این استاد علوم اقتصادی در پایان پیشنهاد کرد به دلیل شرایط ویژه ایران آسیبهای ناشی از بدآمدهای جمعی در ابعاد اقتصادی و اجتماعی در سرفصل دروس دانشگاه ها در رشته های مرتبط قرار گیرد.